اقتصاد مقاومتی بهترین گزینه برای رفاه و عدالت مردم
                            نگذاریم به فراموشی سپرده شود
                                      مواظب باشیم با اسم اقتصاد مقاومتی، اقتصاد سرمایه داری ادامه نیابد

اقتصاد مقاومتی، حرف دل غالب مردم ایران است. دانشجویان، اساتید، صنعتگران، مهندسان، کارگران و آنهایی که چند ریال پول دارند، خواستار اقتصاد مردمی هستند.
اقتصاد مقاومتی، خلاف اقتصاد لرزان و بی ثبات است، که غالب مردم ما با زبان های مختلف از آن گله داشتند. اقتصاد بی ثباتی که با میل افراد سودجو و حریص، آرامش مردم را از آن ها می گیرد. اقتصاد آسیب پذیری که طمع بیگانگان را زیاد می کند و هر روز برای مردم ما شاخ و شانه می کشند.
خوشبختانه اقتصاد مقاومتی، توسط رهبر انقلاب بطور دقیق تشریح و به سوالات و ابهامات پاسخ داده شد.
خواص اقتصاد مقاومتی بر اساس سایت www.khamenei.ir     بشرح زیر است:
1-      یک الگوی علمی متناسب با نیازهای کشور ما است، امّا منحصر به کشور ما هم نیست.
2-      درون‌زا و برون‌گرا است، درون‌گرا نیست.
3-      مردم‌بنیاد
4-       دانش‌بنیان
5-      عدالت‌محور
6-      همیشه بارور خواهد بود و به مردم کمک خواهد کرد.

پیاده سازی اقتصاد مقاومتی :
قدم اول : تشکیل اتاق فکر ( در صورت وجود به شکل زیر اصلاح گردد.)
هر مدل علمی دانش بنیان، برای تعریف، پیاده سازی، ارزیابی و کنترل مداوم خود نیاز به دانش دارد، پس اولین قدم تشکیل یک اتاق فکراست.
نکاتی که باید در تشکیل اتاق فکر به آن توجه داشت:
الف -  نیروی مناسب :
            افراد اتاق فکر باید از میان افراد دانشمند، خلاق، تیزهوش، برنامه ریز، عاشق کار، با اعتماد به نفس و غیر حزبی انتخاب شوند.
ب  - ترکیب مناسب :
1-      20%  نیروهای اتاق فکراز میان اساتید نخبه دانشگاهی و حوزه با رعایت معیارهای علمی استاندارد انتخاب شوند.
2-      50% نیروهای اتاق فکر از میان فارغ التحصیلان جوان و نخبه دانشگاه و حوزه که کمتر از 5 سال از فارغ التحصیلی آن ها می گذرد، انتخاب شوند.
3-      20% نیروهای اتاق فکر از میان صنعتگران و بازرگانان انتخاب شوند.
4-      10% نیروهای فکر از میان مدیران اجرایی دولتی و غیر دولتی انتخاب شوند.
ج -  وقت کافی :
افراد ردیف 1 باید حداقل هفته ای 3 روز و در مجموع 30 ساعت حضور فعال داشته باشند و هیچ کار اجرایی غیر از حداقل تدریس نداشته باشند.افراد ردیف 2  باید نیروی تمام وقت اتاق فکر باشند و کار اجرایی نداشته باشند. افراد ردیف 3 و 4 باید حداقل هفته ای 3 روز و در مجموع حداقل 30 ساعت حضور فعال داشته باشند.

متاسفانه قریب به اتفاق مسئولین و سیاستمداران کشور ما با روش های علمی به حل مسائل نمی پردازند و با ساده انگاری به سراغ حل مشکلات می روند. دلیل آن هم چند کاره بودن، شرکت در جلسات متعدد، عضویت در چندین مرکز تصمیم گیری، عدم نگرانی از تبعات کار و... می باشد.  در حالیکه اگر انسان در عمرش حتی یک کار تحقیقاتی انجام داده باشد، می داند، شب و روز به آن فکر می کند، در راه رفتن، رانندگی و حتی تماشای تلویزیون و صحبت با افراد، به کار تحقیقاتی خود می اندیشد. پس باید از نیروهایی استفاده که تمام توان خود را برای حل مسئله به کار گیرند.

د – آفت بی سوادی :
            از حضور افراد کم سواد، بی سواد که غالباً از دانشگاههای ضعیف فارغ التحصیل شده اند، جداً پرهیز شود. مگر افراد استثنا که لازم است بررسی بیشتری در مورد آن ها صورت گیرد. باید قبول کنیم که حل مسائل کشور از پاسخ به یک امتحان پایان ترم کمتر نیست. افراد کم استعداد، تنبل، الکی خوش همانطور که از حل ابتدایی ترین مسائل در دانشگاه بر نیامده اند، قطعاً از حل مسائل کشور عاجز هستند و چنانچه بر مسند کارهایی اجرایی و مدیریتی بنشینند، قدرت درک و تحمل افراد مستعد، باهوش و خلاق را ندارند و باعث ترد و دلسردی این افراد می شوند.

ه – آفت قانون گریزی :

علیرغم اینکه اقتصاد مقاومتی از دید هر انسان منصفی بهترین الگوی اقتصادی نه تنها برای کشور ما بلکه برای خیلی از کشورها است، باید بپذیریم که بعضی از طیف های سیاسی و صاحبان سرمایه در کشور ما با آن مخالف و آن را در تضاد با منافع و برنامه های خود می دانند. اما آن ها به ظاهر با آن مخالفت نمی کنند و حتی از مزایای اقتصاد مقاومتی صحبت می کنند. این افراد را به دو دسته می توان تقسیم کرد.
دسته اول اندیشمندان مستقل و سرمایه داران (و یا هر فرد دیگر) خارج از سیستم دولتی می باشند. ما آن ها را باید به عنوان رقیب تفکر خود بگیریم و صادقانه به مسابقه با یکدیگر بپردازیم. در ضمن باید عاقل و تیز هوش باشیم که از نفوذ آن ها در تصمیم گیری های خود جلوگیری کنیم و آن ها هم قوانین بازی جوانمردانه را بپذیرند و از قبول مسئولیت در مراکز تصمیم گیری ما خودداری کنند.

دسته دوم نیروهای دولت، مجلس، قوه قضائیه و بقیه مراکز وابسته به نظام جمهوری اسلامی هستند. در میان این افراد هم کسانی هستند، که به دلایل متعدد ( اعتقاد به راهکارهای بانک جهانی و اتحادیه اروپا، الگو برداری از کشورهای شرق آسیا، عجله در رسیدن به پیشرفت با کمک سرمایه داران بدون رعایت عدالت ) فقط با بخشهایی از اقتصاد مقاومتی موافقند. مشکل ما با این افراد است، که حرف اقتصاد مقاومتی می زنند، ولی در عمل کار خودشان را می کنند.
در این میان افرادی هستند که زحمات زیادی برای پیروزی انقلاب کشیده اند و نقش بسزائی در تثبیت و گذر از دوران بحرانی انقلاب و جنگ داشته اند و حق اینست که خدمات آن ها در تاریخ انقلاب ثبت و همه ما قدرشناس زحمات آن ها باشیم. امروز نیز بعضی از آن ها به پاس همین قدرشناسی مسئولیت های بزرگی دارند. اما باید یادمان ( یادشان ) باشد، که نباید هر کس در جمهوری اسلامی برای خود دکان و دستگاهی باز کند و ساز خود را بزند.
بزرگترین آفت اجرای اقتصاد مقاومتی این افراد قانون گریز هستند، که متاسفانه در بعضی مسندهای مهم سیاست گذاری، اجرا و نظارت قراردارند. گناه این افراد در حق مردم و نظام جمهوری اسلامی نابخشودنی است.

وظایف اتاق فکر :

الف – شناسایی ظرفیت های کشور و الویت بندی آن ها بر اساس معیارهای: منابع اولیه، زیربنایی بودن، نیاز جامعه، کمک به استقلال و عدم وابستگی، ایجاد اشتغال، رقابت در بازارهای جهانی، ...

ب- تشکیل اتاق فکرهای تخصصی تر در چند محور با اولویت بالا مانند : 1- صنعت نفت، گاز و پتروشیمی 2- اتوماسیون صنعتی ( صنعت لوازم خانگی و خودروسازی و ... ) 3- صنعت فولاد  4- صنعت تغذیه و سلامت 5- آموزش 6- علوم انسانی 7- رسانه  8- فیزیک الکترونیک

ج – بررسی هزینه/منفعت در هر مورد انجام گردد.

د – معیارهای کمی و کیفی و ارزیابی عملکرد، از چهار شاخصه درون زا، دانش بنیان، مردم بنیاد و عدالت محور توسط گروه های تخصصی بطور دقیق تعریف شود و از کلی گویی پرهیز شود. زمانبندی رسیدن به اهداف به طور دقیق تهیه گردد. چهار شاخصه فوق در بازه های زمانی معین ارزیابی و میزان پیشرفت یا انحراف از شاخصه ها بررسی و کنترل شوند. موانع برنامه ریزی و اجرایی به طور پیوسته شناسایی و راه حل مناسب ارائه گردد.

معیارهای پیشنهادی برای شاخصه های اقتصاد مقاومتی :

الف - درون زا:
1-  شناخت منابع طبیعی کشور و تکیه بر آن ها برای محورهای اصلی تولید
2- شناسایی نیروهای متخصص داخلی و انجام آموزش های مرتبط با هدف های تعریف شده
3- شناسایی نیازهای داخلی و برنامه ریزی در جهت تامین آن ها
3-شناسایی توانایی های علمی و تکنولوژیک خارجی مورد نیاز و انتقال آن به داخل
4-شناسایی تولیدات مناسب جهت ارائه به بازارهای جهانی

ب – دانش بنیان :
1-به کارگیری سالانه حداقل 10% از فارغ التحصیلان برتر دانشگاه ها بر اساس سطح علمی و توصیه علمی اساتید
2-مهلت دادن به صنایع جهت رساندن استانداردهای خود به سطح جهانی ( از نظر کیفیت و قیمت ) و کاهش حق گمرک واردات به زیر 20% پس از مهلت تعیین شده. ( هر چند تا کنون مهلت کافی به آن ها داده شده است.)
3-استفاده از مدیران با سطح علمی بالا ( از دانشگاه های تراز اول با نمرات بالا، البته افراد استثنا وجود دارند.)، تخصص مرتبط با مدیریت و کار، با هوش و حتی المقدور غیرسیاسی

ج-مردم بنیاد :
1-اگر معیارهای دانش بنیان را رعایت کنیم، تا حد زیادی معیارهای مردم بنیاد رعایت خواهد شد.
2-استفاده از ساختارهای ملی و تعاونی به جای خصوصی سازی
3-فروش سهام تا سقف محدود به مردم و غیر قابل انتقال به غیر
4-نظارت و کنترل دولت به عنوان نماینده مردم بر عملکرد شرکت ها و نهادهای صنعتی و اقتصادی

د- عدالت محور  :
1-اگر معیارهای مردم بنیاد و دانش بنیان را رعایت کنیم، تا حد زیادی معیارهای عدالت رعایت خواهد شد. معمولاً با شنیدن کلمه عدالت، توزیع عادلانه ثروت به ذهن ما می آید، در حالیکه رعایت جنبه های دیگر عدالت بسیار مهم تر است. عدالت در اشتغال، عدالت آموزشی، عدالت سلامت، عدالت استفاده از منابع ملی، عدالت در ارزش گذاری های اجتماعی باید در اقتصاد مقاومتی لحاظ شوند. وقتی شما می بینید، یک نفر بی سواد ( که متاسفانه غالباً مفت خور، بی عار و طلبکار از نظام هم هستند.) به واسطه ارتباط، مسئول یک کار تخصصی می شود و در کنار او یک فارغ التحصیل با هوش و عاشق کار دانشگاه ( من به آن ها طلا یا بولدوزر می گویم) بیکار و زیر دست اوست و باید بی سوادی مسئول بالاتر را تحمل کند، بی عدالتی آن بسیار بیشتر از فرزند یک پولدار بی سواد است، که ماشین مدل بالا سوار می شود.