خصوصی سازی نیروی انسانی ( نیروهای شرکتی ) :
در مورد مزایا و معایب خصوصی سازی و آماده نبودن شرایط آن در ایران نوشتیم. این نوشته در مورد یک بهره کشی واضح از نیروهای انسانی است، که نیاز به سرمایه گذاری و مدیریت هوشمند پیمانکار خصوصی ندارد. هرچند دولت دهم سعی فراوانی در جهت اصلاح آن داشت، اما موفقیت  چندانی بدست نیاورد.
احتمالاً شما در مراجعه به مراکز دولتی و یا در خیابان ها افرادی را دیده اید که پشت لباس آن ها نام یک شرکت نوشته شده است. این شرکت ها به کارهای مختلف از جمله نظافت، آبدارخانه، کارهای اداری، آبیاری فضای سبز، کنتور نویسی، تعمیرات شبکه های آب و برق و گاز و مخابرات ... می پردازند.
شرکت های دولتی برای انجام کارهای فوق نیاز به نیروی انسانی دارند، در گذشته نیروی انسانی مورد نظر خود را مستقیماً گزینش و به کار می گرفتند. در روش جدید، با یک شرکت قرارداد می بندند و آن شرکت نیروی انسانی مورد نظر را تامین می کند.
در نگاه اول، این کار اشکال دارد و از خود می پرسیم چرا باید یک واسطه اضافه کنیم. اما امروز شما کمتر مدیردولتی را می بینید، که از این روش دفاع نکند و استدلال های زیر را نیاورد:
1-      تعدیل نیروی انسانی و افزایش کارآیی
2-      بالا رفتن کیفیت کار ( رضایت مدیران از پیمانکاران و نارضایتی از کارمندان خود )

اما واقعیت چیست ؟
1-      تعدیل نیرو و افزایش کارآیی : متاسفانه خیلی از دستگاههای دولتی در محاسبه کارآیی، تحلیل هزینه/منفعت نمی کنند و صرفاً کاهش نیروی خود را ملاک بالارفتن کارآیی می دانند. در حالیکه هزینه پرداختی به شرکت های پیمانکاری را باید در افزایش کارآیی در نظر بگیرند. چه بسا اگر بخش کمی از این پول را به کارکنان خود بدهند، کارآیی به مراتب بیشتر شود.
2-      شرکت های خصوصی استاندارهای لازم کار و حقوق را غالباً رعایت نمی کنند. غالب افراد به دلیل نبودن کار، حقوق کمتر و کار بیشتر را می پذیرند. شاید شما دویدن کارگران شهرداری را در پشت ماشین های جمع آوری زباله دیده باشید.
3-      نیروها در شرکت های خصوصی از امنیت شغلی برخوردار نیستند. نیروها در ماههای آخر قرارداد نگران بیکاری خود هستند. نداشتن امنیت شغلی پیامدهایی مانند، چند شغله شدن، افزایش فشارهای عصبی از هم گسیختگی در خانواده را به دنبال دارد.
4-       در کارهای تخصصی تغییر نیروها از یک شرکت به شرکت دیگر، باعث کاهش کیفیت و کارآیی در ماه های اول می شود.
5-      در شرکت های خصوصی نیز فساد کارکنان وجود دارد، اما شرکت های خصوصی با کاهش خدمات خود و یا گرفتن سودهای بالا، ضرر خود را جبران می کنند.
6-       و واقعیت های دیگری که کارگران بهتر می دانند.

اما چرا علیرغم این واقعیت های تلخ این وضع ادامه دارد:
1-      اشکال قانونی: تبدیل وضع نیروهای شرکت‌های پیمانکاری بخش خصوصی به قرارداد کار معین (مشخص) یا کارگری دستگاه‌های اجرایی از جمله مصوبه شماره 213471/ت47643هـ مورخ 1/11/1390 هیأت محترم وزیران و اصلاحات بعدی آن توسط رییس محترم مجلس شورای اسلامی مغایر قانون شناخته شده است.
آیا بهتر نبود، مجلس با اصلاح قانون، شرایط را برای مصوبه دولت فراهم می کرد، تا ضمن خدمت به این قشر زحمت کش، دست شرکت های واسط را حذف می نمود. ( ما باید حتماً لقمه را از پشت گردن توی دهن مان بگذاریم.)
2-      منافع مشترک شرکت های خصوصی و مدیران دولتی: این قراردادها  محل فساد هستند.
3-      بینش های سرمایه داری : بعضی از افراد با اعتقاد به بینش های سرمایه داری، درکی از طبقات پایین جامعه ندارند و آن ها را مستحق این شرایط می دانند. شعار آن ها " برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی / که در نظام طبیعت ضعیف پایمال است" .

چه باید کرد:
1-      بهتر است، هر چه سریعتر توسط یک مؤسسه مستقل به بررسی وضعیت کارگران شرکتی بپردازیم و با تهیه پرسشنامه مناسب، نسبت به وضعیت کاری، حقوق، امنیت شغلی، آرامش روانی شخص و خانواده اطلاعات لازم را جمع آوری کنیم و بر اساس آن تصمیم گیری مناسب گرفته شود.
2-      با اصلاح ساختار اداری، اشکالات آن را رفع کنیم. نه اینکه نیروها را به یک شرکت خصوصی بسپاریم، تا هرگونه که خواستند با آن ها برخورد کنند.
3-      ما نباید از غرب تقلید کنیم، بلکه بر اساس ارزشهای خودمان نکات مثبت و منفی هر طرح را از جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ارزیابی کرده و راه حل مناسب را انتخاب کنیم. آسیب های اجتماعی هزینه آن ها، کمتر از ضررهای اقتصادی نیست.

خاطرات :
خاطره1 : مدتی قبل مدیر عامل یک شرکت دولتی، در مورد رضایت از شرکت های پیمانکاری صحبت می کرد. می گفت: همین کارها را در گذشته کارگران دولتی خودمان، کند و دیر انجام می دادند. پرسیدم چرا، مگر مدیر شرکت پیمانکاری یک آدم مثل شما نیست. او هم کار را به کارگران خود واگذار می کند. تنها در صورتی بهتر از شما می تواند کار کند، که مدیر قوی تری باشد و یا کارگران ماهرتری داشته باشد. مگر شما مدیر ضعیفی هستید، یا کارگران شما مهارت کمتری دارند. از طرف دیگر شما روی کار شرکت پیمانکاری مدیریت و نظارت دارید.
گفت: نه، اتفاقاً تجربه و مهارت کارگران ما بسیار بیشتر است.
گفتم: پس مدیریت شما ضعیف است، که با کارگران با تجربه و مهارت بیشتر، کارآیی کمتری دارید.